Anema e core

 
Nuje ca perdimmo ‘a pace e ‘o suonno,
nun ce dicimmo maje pecché?…
Vocche ca vase nun ne vonno,
nun só’ sti vvocche oje né’!
Pure, te chiammo e nun rispunne
pe’ fá dispietto a me…

Tenímmoce accussí: ánema e core…
nun ce lassammo cchiù, manco pe’ n’ora…
stu desiderio ‘e te mme fa paura…
Campá cu te,
sempe cu te,
pe’ nun murí…
Che ce dicimmo a fá parole amare,
si ‘o bbene po’ campá cu nu respiro?
Si smanie pure tu pe’ chist’ammore,
tenímmoce accussí…ánema e core!

Forse sarrá ca ‘o chianto è doce,
forse sarrá ca bene fa…
Quanno mme sento cchiù felice,
nun è felicitá…
Specie si ê vvote tu mme dice,
distratta, ‘a veritá…

Tenímmoce accussí: ánema e core…
nun ce lassammo cchiù, manco pe’ n’ora…
stu desiderio ‘e te mme fa paura…
Campá cu te,
sempe cu te,
pe’ nun murí…
Che ce dicimmo a fá parole amare,
si ‘o bbene po’ campá cu nu respiro?
Si smanie pure tu pe’ chist’ammore,
tenímmoce accussí…ánema e core!
 
D’Esposito – Manlio
 

Lascia un commento